Dawid Janiak - wywiad

Wywiad został zrealizowany przy okazji wizyty Dawida Janiaka na Śląsku, gdy gościł m.in. w Muzycznej Fieście Radia Piekary.

• Może na początek opowiesz krótko o sobie. Z tego co wiemy, jesteś spoza Śląska?

Tak – jestem z Inowrocławia, to województwo Kujawsko-Pomorskie.

• Masz świetne przygotowanie muzyczne i pomimo młodego wieku duże doświadczenie w branży. Skąd pomysł, by spróbować swoich sił na śląskim rynku muzycznym?

Pomysł zrodził się już kilka lat temu. Byłem wtedy o krok od wydania pierwszej płyty. Do realizacji mojego pomysłu zachęcała mnie też Justyna Adamczak, z którą współpracowałem (pisała mi teksty) – gdy pracowała w JM Studio w Budzyniu. Teraz do tego dojrzałem, wyczułem dobry moment w swoim życiu i stwierdziłem, że to dobra chwila, by ją wykorzystać. Zacząłem realizować ten projekt. Wydanie płyty – o ile wszystko dobrze pójdzie – planuję w czerwcu przyszłego roku.

• Jak czujesz się na śląskim rynku muzycznym?

Trudno powiedzieć. Właściwie dopiero zaczynam – sam nie wiem, czy już na niego wszedłem.

• Rozumiem – dopiero zaczynasz. Ale piosenka Jesteś najpiękniejsza przyjęła się bardzo dobrze, pojawia się we wszystkich stacjach radiowych i ma świetny odbiór.

Rzeczywiście – otrzymuję bardzo miłe komentarze na facebookowym fanpagu i w wiadomościach prywatnych. Widzę, że oglądalność na Youtube jest również obiecująca, pomimo że piosenka jeszcze nie jest emitowana w telewizji.

• Kto jest autorem tekstów oraz kompozytorem Twoich piosenek? W przypadku tekstów wspomniałeś o Justynie Adamczak…

Tak – teksty pisze Justyna Adamczak. Muzykę przygotowuje MG Studio w Bydgoszczy – Marcin Grzella. Jest on świetnym i znanym gitarzystą i muzykiem. Ja też przyczyniam się do tej muzyki. Razem udaje nam się stworzyć coś ładnego – to znaczy przynajmniej tak mi się wydaje. To tyle…

• Zawodowo zajmujesz się wyłącznie muzyką?

Zawodowo zajmuję się wyłącznie muzyką. Wcześniej grałem też na kontrakcie jako pianista. Kształciłem się na akordeonie w państwowej szkole muzycznej pierwszego i drugiego stopnia. Najpierw na akordeonie klawiszowym, później – na drugim stopniu – też na guzikowym i równolegle na fortepianie. Śpiew wyszedł niejako z przypadku. Właściwie tata mnie zachęcił. Stwierdził, że oprócz tego, iż gram, powinienem też śpiewać. Na początku śpiewałem dla siebie – w swoim pokoju. Z czasem zacząłem dostrzegać, że mój śpiew podoba się innym… i zacząłem śpiewać.

• Myślę, że to była słuszna decyzja.

 
 
Niebawem druga część wywiadu.