06.06.2018
Premiery płyt: Teresa Walerjańska
Kilka tygodni temu miała miejsce kolejna wyczekiwana premiera muzyczna, czyli premiera najnowszego krążka Teresy Walerjańskiej. Czas na kilka zdań o tym krążku.
Premiera płyty Niech żyje życie odbyła się 29. kwietnia i połączona była z koncertem promocyjnym, który odbył się w rodzinnym mieście Artystki – w Zabrzu.
Płyta jest 4. w dorobku Artystki solowym krążkiem, którego premiera miała miejsce zaledwie rok po premierze poprzedniej płyty. Album ukazał się nakładem Wydawnictwa Projektomania, znajdziemy na nim 13. piosenek. Znajdziemy tu m.in. przeboje Gdy razem tańczymy, do którego niedawno zrealizowano teledysk czy tytułowe Niech żyje życie.
Całość płyty tchnie optymizmem, choć w kilku utworach zakradła się lekka nutka nostalgii. Piosenki przeważnie zrealizowane są w tempie umiarkowanym oraz dosyć szybkim. Całość płyty jest bardzo taneczna, utrzymana w rytmach tańców standardowych – walce, tanga, polki… Utwory utrzymane są w różnych stylach muzycznych, niemniej dominują utwory w klimatach szlagierowych (Nie trzymam marzeń na wodzy, Gdy razem tańczymy, Tajemnica kobiet), część utworów szlagierowych przywodzi na myśl dawne francuskie hity (jak tango Ach, co pozostało, Piosenko płyń uliczkami czy Ja się boję burzy), inne utrzymane są w stylistyce balladowej (Jak bardzo kocham Cię, Och jak dobrze). Znajdzie się też coś w stylu country (Niech żyje życie, Mój składak, Ranczo). Tradycyjnie już ostatni utwór stanowi kompozycja instrumentalna, w której Teresa zagrała na skrzypcach (utwór Mona Lisa).
Jeśli chodzi o tematykę tekstów, przeważają po prostu piosenki o życiu i codzienności (Mój składak, Ja się boję burzy, Niech żyje życie, Ja kocham swe miasto, Tajemnica kobiet, w pewnym stopniu Ranczo), spełnianiu marzeń (Nie trzymam marzeń na wodzy, Piosenko płyń uliczkami, Ranczo), cieszeniu się chwilą (Gdy razem tańczymy), miłości (Jak bardzo kocham Cię, Och jak dobrze) jak też o wspomnieniach (Ach, co pozostało). Generalnie przeważają życiowe, optymistyczne teksty, motywujące słuchaczy do działania i walki z przeciwnościami losu. Nie zabrakło tu wątków autobiograficznych – jak w piosence Mój składak, czy Ja kocham swe miasto.
Autorem tekstów jest Zbigniew Oleksyn (prywatnie Mąż Artystki), kompozycjami na płycie tradycyjnie już zajął się Andrzej Skaźnik, który odpowiada też za aranżacje. Aranżacje są bardzo profesjonalne, cechuje je bogactwo instrumentalne, charakterystycznym elementem (pojawiającym się też na poprzednich płytach) jest obecność skrzypiec niemal w każdej piosence (oczywiście gra na nich sama Teresa), nie zabrakło też instrumentów dętych czy akordeonu.
Z pewnością sporo piosenek na płycie ma spore zadatki, by stać się wielkimi hitami. Poza dotychczasowymi przebojami uwagę zwracają choćby Ach, co pozostało, Ja się boję burzy, Och jak dobrze.
Dodajmy, że płyta przyciąga uwagę też pod względem szaty graficznej – znajdziemy tutaj sporo świetnie wykonanych zdjęć, na których piękna Artystka prezentuje się w modnych kreacjach.
Płyta jest 4. w dorobku Artystki solowym krążkiem, którego premiera miała miejsce zaledwie rok po premierze poprzedniej płyty. Album ukazał się nakładem Wydawnictwa Projektomania, znajdziemy na nim 13. piosenek. Znajdziemy tu m.in. przeboje Gdy razem tańczymy, do którego niedawno zrealizowano teledysk czy tytułowe Niech żyje życie.
Całość płyty tchnie optymizmem, choć w kilku utworach zakradła się lekka nutka nostalgii. Piosenki przeważnie zrealizowane są w tempie umiarkowanym oraz dosyć szybkim. Całość płyty jest bardzo taneczna, utrzymana w rytmach tańców standardowych – walce, tanga, polki… Utwory utrzymane są w różnych stylach muzycznych, niemniej dominują utwory w klimatach szlagierowych (Nie trzymam marzeń na wodzy, Gdy razem tańczymy, Tajemnica kobiet), część utworów szlagierowych przywodzi na myśl dawne francuskie hity (jak tango Ach, co pozostało, Piosenko płyń uliczkami czy Ja się boję burzy), inne utrzymane są w stylistyce balladowej (Jak bardzo kocham Cię, Och jak dobrze). Znajdzie się też coś w stylu country (Niech żyje życie, Mój składak, Ranczo). Tradycyjnie już ostatni utwór stanowi kompozycja instrumentalna, w której Teresa zagrała na skrzypcach (utwór Mona Lisa).
Jeśli chodzi o tematykę tekstów, przeważają po prostu piosenki o życiu i codzienności (Mój składak, Ja się boję burzy, Niech żyje życie, Ja kocham swe miasto, Tajemnica kobiet, w pewnym stopniu Ranczo), spełnianiu marzeń (Nie trzymam marzeń na wodzy, Piosenko płyń uliczkami, Ranczo), cieszeniu się chwilą (Gdy razem tańczymy), miłości (Jak bardzo kocham Cię, Och jak dobrze) jak też o wspomnieniach (Ach, co pozostało). Generalnie przeważają życiowe, optymistyczne teksty, motywujące słuchaczy do działania i walki z przeciwnościami losu. Nie zabrakło tu wątków autobiograficznych – jak w piosence Mój składak, czy Ja kocham swe miasto.
Autorem tekstów jest Zbigniew Oleksyn (prywatnie Mąż Artystki), kompozycjami na płycie tradycyjnie już zajął się Andrzej Skaźnik, który odpowiada też za aranżacje. Aranżacje są bardzo profesjonalne, cechuje je bogactwo instrumentalne, charakterystycznym elementem (pojawiającym się też na poprzednich płytach) jest obecność skrzypiec niemal w każdej piosence (oczywiście gra na nich sama Teresa), nie zabrakło też instrumentów dętych czy akordeonu.
Z pewnością sporo piosenek na płycie ma spore zadatki, by stać się wielkimi hitami. Poza dotychczasowymi przebojami uwagę zwracają choćby Ach, co pozostało, Ja się boję burzy, Och jak dobrze.
Dodajmy, że płyta przyciąga uwagę też pod względem szaty graficznej – znajdziemy tutaj sporo świetnie wykonanych zdjęć, na których piękna Artystka prezentuje się w modnych kreacjach.
