14.12.2024
Zwierzak pod choinkę????
Hmm, Święta Bożego Narodzenia już za kilka dni. Tradycyjnie wielu z nas nie ma jeszcze pomysłu na prezent lub pomysł nawet ma, ale jeszcze ostatecznie prezentu nie nabył – niestety czasami wśród tych pomysłów pojawia się koncepcja zdawałoby się genialnej niespodzianki, czyli zakupu dla dziecka, a czasami nawet ukochanej dorosłej osoby zwierzaka…
Pewnie większość z nas w dzieciństwie marzyło o psie, kocie czy innym zwierzaku domowym (chyba, że zwierzak w domu był zanim zdążyliśmy o nim pomarzyć), czasami zdarza się, że my dorośli wspominamy w rozmowie – np. z narzeczonym/narzeczoną – jak to w dzieciństwie marzyliśmy o piesku, albo po prostu podczas spaceru zachwycamy się widzianym gdzieś uroczym szczeniaczkiem czy kotkiem… Taka rozmowa czasami podsuwa pomysł na prezent… Zdarzają się też tacy, którzy nabywając prezent dokonują projekcji własnych pragnień (choćby z dawnych lat) – i uszczęśliwiają zwierzakiem nawet kogoś, kto bynajmniej fanem zwierząt nie jest… Oczywiście zakładamy, że pod choinką ujrzymy sceny rodem z amerykańskich filmów, gdy ktoś otrzymuje pod choinką pieska czy kotka z ogromną czerwoną wstążką na szyi…
Hmm, może i w pierwszej chwili jest uroczo – ale w zależności od nastawienia osoby obdarowywanej, magia trwa jeden wieczór, czasami kilka dni, a później nadchodzi szara rzeczywistość – czyli z jednej strony obowiązki (te, które obdarowany miał do tej pory oraz nowe – wobec zwierzaka), jak też dodatkowe atrakcje, w postaci spustoszeń, których nowy mieszkaniec domu często jest w stanie dokonać w krótkim czasie… Tym samym zdarza się, że już kilka dni po Świętach takie nietrafione prezenty, czyli biedne psiaki, kotki, króliczki, świnki morskie czy np. papugi, lądują w najlepszym wypadku w schronisku, a często po prostu na ulicy (co zawsze jest sadyzmem, ale zimą zwielokrotnionym)…
Zdarza się też, że my sami poniesieni magią świąt – uroczą rodzinną atmosferą – po prostu postanowimy przygarnąć zwierzaka z azylu – przecież biedactwo powinno mieć dom na Święta. Gorzej, że po Świętach często kończy się jak wyżej… Nadchodzi szara codzienność, my odkrywamy, że zwierzak to obowiązek – a raczej mnóstwo obowiązków i to na kilkanaście lat. To też niemałe koszty – legowisko, karma, zabawki, szczepienia, wizyty u weterynarza… A jeśli do kompletu zwierzak jest chorowity… To też blokada – przecież z psem czy kotem nie tak łatwo podróżować, wyjechać na wymarzone wakacje… Często też okazuje się, że biedny zwierzak musi po kilkanaście godzin siedzieć sam w domu, gdy wszyscy jesteśmy w pracy, w szkole… a w dodatku po powrocie nie zawsze mamy ochotę na spacerki, zabawy, ewentualnie przygotowywanie posiłku dla psa czy kota (nie każdy przecież pasjami opycha się suchą karmą)…
Nabycie zwierzaka – obojętnie, czy to zakup, czy przygarnięcie go ze schroniska – to decyzja na lata… To też decyzja, która zmienia nasze życie, ale też życie całej rodziny – tym samym nawet, jeśli jeden z jej członków marzy o zwierzaku, ale pozostali są sceptyczni, nie narzucajmy innym naszej woli… To zbyt duża odpowiedzialność. To rozważenie możliwości czasowych, finansowych i zdrowotnych – czy jesteśmy w stanie wychodzić na kilka spacerów, czy w domu nie ma poważnych alergików? Czy jesteśmy w stanie zrezygnować z podróży marzeń? To decyzja wymagająca solidnego rozważenia, rodzinnej dyskusji, uświadomienia dzieciom, ale też tym bardziej spontanicznym członkom rodziny skutków decyzji…
Hmm, może i w pierwszej chwili jest uroczo – ale w zależności od nastawienia osoby obdarowywanej, magia trwa jeden wieczór, czasami kilka dni, a później nadchodzi szara rzeczywistość – czyli z jednej strony obowiązki (te, które obdarowany miał do tej pory oraz nowe – wobec zwierzaka), jak też dodatkowe atrakcje, w postaci spustoszeń, których nowy mieszkaniec domu często jest w stanie dokonać w krótkim czasie… Tym samym zdarza się, że już kilka dni po Świętach takie nietrafione prezenty, czyli biedne psiaki, kotki, króliczki, świnki morskie czy np. papugi, lądują w najlepszym wypadku w schronisku, a często po prostu na ulicy (co zawsze jest sadyzmem, ale zimą zwielokrotnionym)…
Zdarza się też, że my sami poniesieni magią świąt – uroczą rodzinną atmosferą – po prostu postanowimy przygarnąć zwierzaka z azylu – przecież biedactwo powinno mieć dom na Święta. Gorzej, że po Świętach często kończy się jak wyżej… Nadchodzi szara codzienność, my odkrywamy, że zwierzak to obowiązek – a raczej mnóstwo obowiązków i to na kilkanaście lat. To też niemałe koszty – legowisko, karma, zabawki, szczepienia, wizyty u weterynarza… A jeśli do kompletu zwierzak jest chorowity… To też blokada – przecież z psem czy kotem nie tak łatwo podróżować, wyjechać na wymarzone wakacje… Często też okazuje się, że biedny zwierzak musi po kilkanaście godzin siedzieć sam w domu, gdy wszyscy jesteśmy w pracy, w szkole… a w dodatku po powrocie nie zawsze mamy ochotę na spacerki, zabawy, ewentualnie przygotowywanie posiłku dla psa czy kota (nie każdy przecież pasjami opycha się suchą karmą)…
Nabycie zwierzaka – obojętnie, czy to zakup, czy przygarnięcie go ze schroniska – to decyzja na lata… To też decyzja, która zmienia nasze życie, ale też życie całej rodziny – tym samym nawet, jeśli jeden z jej członków marzy o zwierzaku, ale pozostali są sceptyczni, nie narzucajmy innym naszej woli… To zbyt duża odpowiedzialność. To rozważenie możliwości czasowych, finansowych i zdrowotnych – czy jesteśmy w stanie wychodzić na kilka spacerów, czy w domu nie ma poważnych alergików? Czy jesteśmy w stanie zrezygnować z podróży marzeń? To decyzja wymagająca solidnego rozważenia, rodzinnej dyskusji, uświadomienia dzieciom, ale też tym bardziej spontanicznym członkom rodziny skutków decyzji…
